ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Name: ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Address: Ασκληπιού 10, Πυλαία, Θεσσαλονίκη, 555 35, GR
Telephone: 6944255214

Ενημέρωσή σας από το Νευροχειρουργό, Στέφανο Παπαδόπουλο

ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ/ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ/ΔΙΣΚΟΚΗΛΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Τι είναι ο πόνος στη μέση (οσφυαλγία);

Ένας έντονος και δυνατός, συνήθως σαν μαχαιριά, πόνος στην περιοχή της μέσης που μπορεί να χτυπάει και στις δύο μεριές, αλλά και να πηγαίνει και προς τα κάτω μέχρι και την «ουρίτσα» ή και στους δύο ή μόνον στον ένα γλουτό. Είναι πολλές φορές τόσο έντονος, ώστε δεν μπορεί ο άρρωστος να κουνηθεί (λουμπάγκο).
Τι είναι ο πόνος στο πόδι (ισχιαλγία);

Είναι ένας οξύς πόνος σαν μαχαιριά (όπως ο πόνος στο δόντι), που μπορεί να ξεκινά από τη μέση και να κατεβαίνει μέχρι κάτω στα δάκτυλα από την έξω, μέσα, μπροστά ή και πίσω μεριά του ποδιού. Μπορεί να πιάνει το ένα ή και τα δύο πόδια, με την ίδια ή και διαφορετική δύναμη πόνου.
Τι πρέπει να κάνω, σε ποιο γιατρό να πάω, τι εξετάσεις πρέπει να περάσω;

Συνήθως η πρώτη φορά μάς βρίσκει απροετοίμαστους, σε μια στιγμή που μπορεί να κάνουμε μια έντονη κίνηση ή τράβηγμα, να σηκώνουμε βάρος ή και ακόμα μέσα στον ύπνο (σε μια στροφή). Δεν μας πιάνει πανικός, προσπαθούμε να ξαπλώσουμε και μετακινούμαστε με πολλή προσοχή χωρίς απότομες κινήσεις. Ο γιατρός που βρίσκουμε ευκολότερα είναι συνήθως ο παθολόγος μας, για να μας δώσει τα πρώτα φάρμακα και μετά μας στέλνει να πάμε στον ειδικό. Στις περισσότερες πόλεις είναι ο ορθοπαιδικός που βλέπει αυτούς τους αρρώστους πρώτος, αλλά πια υπάρχουν αρκετοί νευροχειρουργοί που είναι οι πιο ειδικοί για να ασχοληθούν με τον άρρωστο αυτό. Το πιο βασικό από όλα είναι ο γιατρός να εξετάσει τον άρρωστο πρώτα και μετά να τον στείλει να κάνει τις εξετάσεις που πρέπει. Όσον αφορά τις εξετάσεις που πρέπει να κάνουμε, αυτές είναι οι απλές ακτινογραφίες στη μέση, η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία στη μέση ανάλογα με τις οδηγίες του ειδικού γιατρού.
Ποια μπορεί να είναι η αιτία που μας πονάει η μέση ή το πόδι;

Ανάλογα με το τι βρίσκει ο γιατρός όταν εξετάζει τον άρρωστο και με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων, η αιτία που μας πονάει η μέση ή το πόδι μπορεί να είναι η δισκοπάθεια, αλλά μπορεί να υπάρχει και μια δισκοκήλη. Όταν λέμε δισκοπάθεια εννοούμε ότι έχουν «χαλάσει» τα «σαν απορροφητικά μαξιλαράκια» που υπάρχουν ανάμεσα στα κόκαλα της μέσης μας (τους σπονδύλους), τα οποία μας βοηθάνε και «ρουφάνε» τη δύναμη που τραβάει η μέση μας, όταν πάμε να σηκώσουμε ένα βάρος. Αυτό το χάλασμα μετατρέπεται σε όχι σωστή κίνηση, σε στένωση με το πέρασμα του χρόνου και τελικά σε πόνο (άλλοτε δυνατό, άλλοτε ήπιο) στη μέση μας ή και στο πόδι. Η δισκοκήλη είναι μια εξέλιξη προς το χειρότερο της δισκοπάθειας σε κάποιο σημείο στη μέση μας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια εξόγκωση (όπως ένα καρούμπαλο της σαμπρέλας προβάλλει μέσα από ένα σκασμένο λάστιχο), η οποία και πιέζει πια ένα ή περισσότερα νεύρα στην πορεία τους μέσα στη σπονδυλική μας στήλη και, έτσι, δημιουργείται ο αντανακλαστικός πόνος στο πόδι (η ισχιαλγία).
Τι θεραπεία υπάρχει για την οσφυαλγία ή/και την ισχιαλγία;

Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με τη βοήθεια ειδικών φαρμάκων (τα αντιφλεγμονώδη και τα παυσίπονα), που τα δίνει ο γιατρός με τις κατάλληλες οδηγίες για πόσο καιρό θα τα παίρνει ο άρρωστος, σε τι δόση, πώς θα συμπεριφέρεται σωστά στην καθημερινότητά του και το τι θα μπορεί να κάνει στο σπίτι ή στη δουλειά του. Πάντοτε θα πρέπει ο γιατρός να ξαναβλέπει τον άρρωστο ακόμα και αν αυτός νοιώθει καλύτερα, πολύ περισσότερο βέβαια αν αυτός χειροτερεύει. Αν ο άρρωστος δεν γίνεται καλά ή αν χειροτερεύει παρά τα φάρμακα που παίρνει ή αν τον πιάνουν κρίσεις πόνου ανάμεσα σε περιόδους που είναι καλά και αυτό επαναλαμβάνεται για πάνω από 6 εβδομάδες, τότε πρέπει ή να προχωρήσει ο γιατρός σε επόμενη εξέταση (μαγνητική τομογραφία) ή αν είχε ήδη κάνει να την επαναλάβει, γιατί προφανώς θα αλλάξανε τα πράγματα. Τότε υπάρχει η πιθανότητα να προτείνει ο γιατρός την εγχείρηση στη μέση για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Ποτέ πρέπει να κάνω εγχείρηση, είναι επικίνδυνη και τι θα περιμένω από αυτήν;

Στην καθημερινή πρακτική, η εγχείρηση για μια δισκοκήλη στη μέση συστήνεται από το νευροχειρουργό όταν ο άρρωστος έχει νευρολογική αδυναμία στο πόδι του, από την πίεση που υπάρχει πάνω στο νεύρο, όταν υπάρχει παρουσία έντονου προβλήματος δισκοκήλης στη μαγνητική τομογραφία και όταν πονάει και ο πόνος είναι σε τέτοια ένταση, που εμποδίζει την καθημερινή του ασχολία στο σπίτι ή στη δουλειά του, χωρίς η ηλικία του να αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα (εκτός βέβαια αν υπάρχουν ειδικοί ιατρικοί λόγοι που να εμποδίζουν ή να κάνουν την εγχείρηση επικίνδυνη). Ο μύθος της παράλυσης από την εγχείρηση είναι πια ξεπερασμένος και δεν εννοείται στις μέρες μας. Υπάρχει αυτός ο φόβος, και στην ουσία μπορεί να προσπαθεί ο άρρωστος να αποφύγει την εγχείρηση (εφόσον πρέπει και επιβάλλεται) με διάφορους τρόπους και μεθόδους που μπορεί να τον οδηγήσουν αυτοί τελικά στην ανεπιθύμητη παράλυση. Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι χειρουργούνται μόνον το 2-5% όλων αυτών που έχουν πρόβλημα με δισκοπάθεια ή δισκοκήλη, ενώ οι υπόλοιποι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα γίνουν καλά. Όπως επίσης ότι η εγχείρηση δεν είναι «πανάκεια», δηλαδή δεν αποκαθιστά ο γιατρός τη φύση του προβλήματος, δεν κάνει τον άρρωστο όπως ήταν πριν το πρόβλημά του. Η εγχείρηση αντιμετωπίζει το πρόβλημα στο συγκεκριμένο σημείο που υποφέρει το νεύρο, αφαιρώντας τη δισκοκήλη και το ανακουφίζει και του δίνει τη δυνατότητα, όσο ακόμα είναι «ζωντανό», να δυναμώσει με ειδικές ασκήσεις μετά, γι’ αυτό είναι σημαντικό να χειρουργείται κάποιος (εφόσον πρέπει), όσο το δυνατόν νωρίτερα και όσο ακόμα πονάει.
Τι σημαίνει εγχείρηση στη μέση για δισκοκήλη; Μπορεί να χρειασθεί να επαναληφθεί και τι επιπλοκές μπορεί να έχει;

Όταν χειρουργείται κάποιος για δισκοκήλη στη μέση του, σημαίνει ότι θα γίνει αφαίρεση του χαλασμένου δίσκου που υπάρχει στο συγκεκριμένο σημείο με σκοπό να φύγει η πίεση πάνω από το νεύρο και έτσι να μπορέσει αυτό να επαναλειτουργήσει σιγά-σιγά και ανάλογα με το πόσο μεγάλη ήταν η βλάβη να επανέλθει όσο θα του επιτραπεί. Δεν χρειάζεται να τοποθετηθεί κάτι στο σημείο της αφαίρεσης του δίσκου, εκτός από ειδικές περιπτώσεις που το αποφασίζει και το εξηγεί στον άρρωστο ο ειδικός γιατρός. Μία εγχείρηση μπορεί, πάντα στατιστικά, να έχει επιπλοκές, δηλαδή κάτι να μην πάει καλά. Μπορεί να υπάρξει μια μόλυνση και να χρειασθεί να πάρει ο άρρωστος την κατάλληλη αντιβίωση για πολύ καιρό, μια αλλεργία στα φάρμακα που αντιμετωπίζεται με άλλα κατάλληλα φάρμακα, μια προσωρινή αδυναμία στο πόδι του γιατί το νεύρο ζορίστηκε πολύ από τους χειρισμούς του γιατρού που συνήθως περνάει, αλλά και έντονο μετά την εγχείρηση, πόνο για τον ίδιο λόγο, που επίσης υποχωρεί με τα σωστά φάρμακα και την πάροδο του χρόνου. Τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι όποιος γιατρός χειρουργεί πάντα έχει στατιστικά «υποτροπές», δηλαδή μπορεί να ξαναγίνει η δισκοκήλη και να χρειασθεί ξανά εγχείρηση. Αυτό γίνεται χωρίς ιδιαίτερα να φταίει κάποιος, γιατρός ή άρρωστος, επειδή αφενός μεν σε ένα ζωντανό άνθρωπο, όπως είναι ο κάθε άρρωστος, πρακτικά δεν μπορεί να αφαιρεθεί το 100% του δίσκου του, απλώς ο γιατρός προσπαθεί να αφαιρέσει όσο μπορεί περισσότερο, αφετέρου γιατί πολλές φορές η ίδια η ανατομία (η κατασκευή δηλαδή) του αρρώστου μπορεί να οδηγήσει στο να πεταχτούν κομμάτια από τον υπόλοιπο δίσκο προς τα έξω και έτσι να δημιουργηθεί νέα πίεση πάνω στο νεύρο, δηλαδή νέα δισκοκήλη, η οποία ανάλογα με το πόσο μεγάλη είναι, πόσο πιέζει το νεύρο, τι ενοχλήματα προκαλεί στον άρρωστο, αν του δημιουργεί νευρολογικό πρόβλημα ή πόσο τον πονάει, ώστε να μην μπορεί να ανταποκρίνεται στην καθημερινή του ασχολία, τότε να πρέπει να ξαναχειρουργηθεί.
Μπορώ και πώς να αποφύγω την εγχείρηση και τι πρέπει να προσέχω;

Την εγχείρηση μπορεί να την αποφύγει ο άρρωστος καταρχάς μόνο και μόνο επειδή φοβάται και δεν το θέλει. Βέβαια αυτό μπορεί να τον οδηγήσει σε πρακτικές και «ειδικούς» που είτε απλώς θα τον ταλαιπωρήσουν, είτε μπορεί και να τον κάνουν χειρότερα, είτε ακόμα και να τον βελτιώσουν, αλλά στην περίπτωση αυτή θα γινόταν καλά έτσι και αλλιώς, οπότε και ο σωστός γιατρός δεν θα του πρότεινε την εγχείρηση. Η εγχείρηση μπορεί να περιμένει όταν οι ενοχλήσεις του αρρώστου είναι ήπιες, όταν δεν έχει νευρολογικό πρόβλημα, όταν έχει κάποια αδυναμία, αλλά η εξέταση δείχνει μικρή πίεση ή και καθόλου πίεση που να εξηγεί το πρόβλημά του, οπότε, τότε, μπορεί με τη χρήση φαρμάκων για τον πόνο και με ειδικές ασκήσεις για να δυναμώσει το πόδι να περιμένει. Πάντα όμως θα πρέπει να παρακολουθεί την κατάστασή του και να είναι σωστά δασκαλεμένος από το γιατρό του, ώστε σε περίπτωση που καταλάβει ότι υπάρχει νέο πρόβλημα να μην καθυστερήσει καθόλου και να πάει να εξεταστεί. Ο σωστός άρρωστος είναι αυτός που προσέχει να μην είναι παχύς και βαρύς, που περπατάει αρκετά, που κάθεται με σωστό τρόπο για τη μέση του, που κάνει σωστά γυμναστική για τη μέση του (κοιλιακούς και ραχιαίους), που κολυμπάει και, γενικότερα, προσπαθεί να είναι για την ηλικία και το φύλο του
«λεπτός και σφικτός».
Αφού χειρουργηθώ τι πρέπει να κάνω; Μπορώ να δουλέψω στην ίδια δουλειά ή θα νοιώθω «μια ζωή ανάπηρος»;

Μετά την εγχείρηση ο άρρωστος θα πρέπει για 6 περίπου εβδομάδες να αποφύγει να ασχοληθεί με αυτό που λέμε καθημερινό 8ωρο δουλειάς. Δηλαδή δεν θα οδηγεί ο ίδιος, αλλά και θα αποφεύγει τις καθημερινές μετακινήσεις με το αυτοκίνητο. Δεν θα σηκώνει έντονα βάρη, θα προσέχει να κάθεται σωστά και όχι σε βαθιά και χαμηλά καθίσματα για να μην διπλώνει η μέση του, θα κινεί σωστά τη μέση του, αλλά θα αποφεύγει τις απότομες στροφές αυτής με σταθερή τη λεκάνη (κινήσεις όπως αυτές που κάνουν στο τένις ή το σκι), θα μπορεί να βγαίνει έξω να περπατάει, να κάθεται προσεκτικά και σιγά-σιγά να αυξάνει τη διάρκεια του καθίσματος, θα πρέπει να σκύβει τη μέση του και να σηκώνει τα μικρά βάρη της καθημερινότητας με το σωστό τρόπο που θα του δείξει ο γιατρός, θα παίρνει τα απαιτούμενα παυσίπονα για όσο τα χρειάζεται, θα κάνει τις απαραίτητες ασκήσεις που χρειάζονται για τη δυνάμωση του ποδιού του και, γενικότερα, θα πρέπει να καταλάβει ότι χειρουργήθηκε για να επανέλθει στην προηγούμενή του απασχόληση, απλώς προσέχοντας τη συμπεριφορά του στο μέλλον. Είναι πολύ βασικό να καταλάβει ότι θα πρέπει να προσέξει το σώμα του και να κάνει την απαραίτητη γυμναστική: Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα που λέμε πάντα είναι ότι «αν ήσουν ποδοσφαιριστής σε 2 μήνες μετά την εγχείρηση θα έπρεπε να ξεκινήσεις να παίζεις και πάλι ποδόσφαιρο». Αυτό δείχνει το πόσο σημαντικό θεωρεί ο γιατρός την προσοχή στο σώμα και τη σωστή συμπεριφορά του. Όλα αυτά σημαίνουν: α) ότι ο άρρωστος μετά την εγχείρηση μπορεί να επιστρέψει στη δουλειά του, εκτός πολύ ειδικών μορφών εργασίας και συσχετισμού της με το πρόβλημα του αρρώστου β) ότι μπορεί η πλειοψηφία των αρρώστων να κάνει το ίδιο επάγγελμα και ότι θα πρέπει και ο κάθε άρρωστος να αποδεχθεί την «παθολογία» της μέσης του και στο μέλλον να συμπεριφέρεται όπως θα πρέπει για να μην έχει ιδιαίτερα προβλήματα και να μην νοιώθει «ανάπηρος» μια ζωή.
Τελικά, τι θα πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος που έχει πρόβλημα με τη μέση του;

Δεν θα κάνει του κεφαλιού του. Δεν θα ακούει τη γειτόνισσα που είχε το «ίδιο πρόβλημα». Θα πηγαίνει στον ειδικό γιατρό και θα μάθει να αξιολογεί το σώμα του. Θα προσέχει το βάρος του και όχι «τα πάχη μου τα κάλλη μου». Όχι φόβος για την εγχείρηση στη μέση. Η αποφυγή της μπορεί να σου δημιουργήσει πρόβλημα παράλυσης στο πόδι. Οι φυσικοθεραπείες έχουν τη θέση τους, αλλά δεν είναι για όλα τα προβλήματα της μέσης. Προσοχή στους «διαφόρους ειδικούς» και στις περιπτώσεις του «πήγε και η γειτόνισσα, που είχε το ίδιο πρόβλημα, εκεί ή σ' αυτόν τον ειδικό και έγινε καλά». Και τέλος δεν επιτρέπεται στη σύγχρονη εποχή μας, από μία καλοήθη πάθηση όπως είναι η δισκοκήλη στη μέση, επειδή υπάρχει ο φόβος και η παραπληροφόρηση να καταλήγουν άνθρωποι -οι οποίοι να μην θέλουν γιατί φοβούνται ή να μην τους στέλνουν άλλοι «ειδικοί» να χειρουργηθούν - να μένουν παράλυτοι.

ΠΟΝΟΣ ΣΤH ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΥΧΕΝΑ

Πολύς κόσμος, στις μέρες μας, αγχώνεται και προβληματίζεται με τις περιπτώσεις του πόνου που εμφανίζεται στη μέση του, αλλά και στον αυχένα του. Όπως έμαθε, πια, να τα αποκαλεί, “οσφυαλγία” και “αυχενικό”.

Πού οφείλεται ο πόνος;

Η οσφυαλγία και η αυχεναλγία τις περισσότερες φορές οφείλονται σε συνδυασμό παραγόντων που οδηγούν σε αυτές, όπως η δισκοπάθεια, η αρθρίτιδα, η ανάπτυξη των λεγόμενων ''αλάτων'', η κακή στάση του σώματος, το μεγάλο βάρος και η χρόνια βέβαια καταπόνηση του σώματος από τις βαριές και χρονοβόρες συνθήκες και στάσεις κατά την εργασία.
Πότε πρέπει να πάω στο γιατρό;

Όταν ο πόνος γίνεται επίμονος, μας δυσκολεύει στην καθημερινότητά μας και ιδίως όταν αρχίσει να ενοχλεί στο πόδι ή στο χέρι μας. Επίσης, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας αν τυχόν μαζί με τον πόνο εμφανίζεται και κάποια μορφή αδυναμίας στη χρήση του άκρου μας.
Πού απευθύνομαι;

Ο συνηθέστερος γιατρός στον οποίο θα απευθυνθεί ο ασθενής είναι ο ορθοπαιδικός, χωρίς βέβαια να αποκλείονται οι γιατροί πρώτης γραμμής, ο παθολόγος και ο γενικός γιατρός. Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα λύνεται με τη χορήγηση φαρμάκων που και οι μη ειδικοί γιατροί μπορούν να δώσουν, αρκεί να μπορούν να αναγνωρίσουν την παρουσία ή όχι των νευρολογικών αδυναμιών και αναλόγως να παραπέμψουν τον ασθενή στον ειδικό.
Πότε πηγαίνω σε νευροχειρουργό;

Ο νευροχειρουργός είναι ο ειδικός γιατρός που ασχολείται με τα προβλήματα του πόνου σε μέση και αυχένα, όταν αυτά προκαλούνται από αιτίες για τις οποίες πρέπει ο ασθενής να χειρουργηθεί. Τις αιτίες αυτές μπορεί να τις βρει και ο ορθοπαιδικός με τις σωστές εξετάσεις, απλώς από τη στιγμή που διαπιστώνει ότι στον ασθενή υπάρχουν συνθήκες τέτοιες που δημιουργούν πιεστικό πρόβλημα στα νεύρα του ποδιού ή/και του χεριού, με ρίσκο την παράλυση, τότε πρέπει να τον στείλει στο νευροχειρουργό χωρίς καθυστέρηση.
Τα φάρμακα βοηθούν και για πόσο πρέπει να τα παίρνω;

Η χρήση των συνήθων αντιφλεγμονωδών φαρμάκων μαζί με μυοχαλαρωτικά, είτε από το στόμα είτε ενέσιμα, καθώς και τα διάφορα απλά παυσίπονα, είναι η κλασική αντιμετώπιση του προβλήματος στις περισσότερες περιπτώσεις. Αρκεί να μην γίνεται κατάχρηση αυτών, τόσο σε διάρκεια χορήγησης όσο και σε ποσότητα. Συνήθως οι πιο πολλές περιπτώσεις απαιτούν διάρκεια αγωγής από 10 ημέρες μέχρι και 2-3 το πολύ εβδομάδες, κάνοντας χρήση ήπιας αγωγής στη μεγάλη διάρκεια. Πάντα να φροντίζουμε την προστασία του στομάχου μας και να ενημερώνουμε το γιατρό αν τυχόν παίρνουμε και άλλα φάρμακα και τι είδους, ιδίως αντιυπερτασικά ή αντιπηκτικά.
Σε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται το χειρουργείο;

Όταν ο πόνος από τη μέση ή τον αυχένα κατεβεί, μαζί ή και μόνο, στο πόδι μας ή στο χέρι μας και συγχρόνως υπάρχει νευρολογική αδυναμία που οφείλεται σε πίεση πάνω στο νεύρο ή στο νωτιαίο μυελό, τότε τις περισσότερες φορές πρέπει ο ασθενής να χειρουργηθεί. Επίσης το χειρουργείο προτείνεται και στις περιπτώσεις όπου η φαρμακευτική αγωγή απέτυχε, με συνέπεια τη συνεχή ταλαιπωρία του ασθενούς τόσο στην προσωπική του, όσο και στην επαγγελματική του ζωή. Οι συνηθέστερες αιτίες πίεσης των νεύρων που οδηγούν στο χειρουργείο είναι οι περίφημες ''δισκοκήλες'', αλλά και τα οστεόφυτα και η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα.
Τι σημαίνει χειρουργείο στη μέση ή τον αυχένα, πόσο δύσκολο είναι και ποιος γιατρός το κάνει;

Το χειρουργείο στη μέση ή/και στον αυχένα, όταν γίνεται με τη σωστή διάγνωση και ιδίως ένδειξη, έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Στην πράξη σημαίνει ότι ο γιατρός θα απομακρύνει χειρουργικά το αίτιο της πίεσης πάνω στο νεύρο ή στο νωτιαίο μυελό, που δημιουργούσε τον πόνο και την αδυναμία, με συνέπεια ο ασθενής να επανέλθει στην καλύτερη δυνατή κατάστασή του, ανάλογα με την προ του χειρουργείου κλινική του εικόνα. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο γρήγορα και με λιγότερη αδυναμία, εφόσον εννοείται επιβάλλεται, χειρουργηθεί ο ασθενής τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα. Στη σύγχρονη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης, τα εργαλεία και οι τεχνολογικές δυνατότητες που έχει ο χειρουργός τού δίνουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνει με τα καλύτερα αποτελέσματα. Ο γιατρός που έχει εκπαιδευτεί ειδικά στα προβλήματα της πίεσης του νωτιαίου μυελού και των περιφερικών νεύρων είναι κύρια ο νευροχειρουργός. Απλά, τα τελευταία χρόνια δημιουργείται ο χειρουργός της σπονδυλικής στήλης με τη συμμετοχή νευροχειρουργών και ορθοπαιδικών.
Πρέπει να φοβάμαι ένα τέτοιο χειρουργείο;

Οι μύθοι γύρω από τις δυσκολίες και τα κακά αποτελέσματα τέτοιων επεμβάσεων, με τα γνωστά παραδείγματα του κάποιου γνωστού που χειρουργήθηκε και έμεινε παράλυτος ή μου είπε η γειτόνισσα για τον τάδε συγγενή της, δυστυχώς εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τον κόσμο. Σίγουρα τα προηγούμενα χρόνια οι συνάδελφοι χειρουργοί δεν είχαν ούτε την εκπαίδευση, ούτε την τεχνολογία (χειρουργικό μικροσκόπιο, κρανιοτομή, ενδοσκόπηση, υλικά σπονδυλοδεσίας, χειρουργικά μικροεργαλεία), ούτε την εμπειρία που αποκτά ο σημερινός νευροχειρουργός, σε σχέση με το χειρουργείο στη σπονδυλική στήλη. Σήμερα τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά. Όταν τίθεται σωστά η διάγνωση και η ένδειξη για το χειρουργείο, όταν αυτά εξειδικεύονται στον συγκεκριμένο κάθε φορά ασθενή και όταν, πολύ βασικό, ο ίδιος ο ασθενής αντιληφθεί και καταλάβει το πρόβλημά του, αλλά και τον προβληματισμό και το σκεπτικό του χειρουργού, τότε πιστεύω πως δεν πρέπει να υπάρχει κανένας λόγος φόβου προς το χειρουργείο.

“Θα ήθελα να συμβουλέψω τον όποιο υποψήφιο ασθενή: Καλύτερα να χάσεις μια ώρα επισκεπτόμενος τον ειδικό γιατρό, έστω και με μικρό πρόβλημα, αλλά παίρνοντας τη γνώμη του, παρά να τον επισκεφθείς αργά, έχοντας χάσει πολλές από τις προοπτικές αποκατάστασής σου”. Παπαδόπουλος Στέφανος, Νευροχειρουργός – Χειρουργός σπονδυλικής στήλης